‘Dé top trouwlocatie van de drie noordelijke provincies van 2019 én 2020’, staat er in grote letters op de website van Lemferdinge. Dit landgoed in Paterswolde is sinds 1997 een officiële trouwlocatie. Ieder jaar trouwen hier ongeveer tachtig stellen.
Lemferdinge is niet het enige buiten dat zich als ideale trouwlocatie presenteert. Tal van Nederlandse kastelen en buitenplaatsen bieden zichzelf aan als decor voor huwelijken en trouwfeesten. In vrijwel alle gevallen hebben de bruidsparen geen adellijke achtergrond en geen historische connectie met het buiten waar ze in het huwelijk treden. Toch lijkt het typisch Nederlandse fenomeen van trouwen op buitenplaatsen alleen maar te groeien.
Ook havezate Oldengaerde in Dwingeloo, sinds 2013 eigendom van Het Drentse Landschap, mag zich binnenkort een trouwlocatie noemen. Vroeger werden hier enkel huwelijksfeesten van de bewoners en hun familie gehouden. De verwachting is dat de bruidsparen nu zullen toestromen. Hoe hebben huwelijken op kastelen en buitenplaatsen zo populair kunnen worden? En waarom willen bruidsparen hier zo graag trouwen?
Bij het ontstaan van het fenomeen zijn een aantal factoren van belang geweest. Ten eerste het verlaten van de buitenplaatsen door hun bewoners. Rond 1900 kregen steeds meer adellijke kasteel- en buitenplaatseigenaren het financieel moeilijk. Dit leidde tot leegstand en nieuwe functies. Steeds vaker werden buitenplaatsen jeugdherberg, restaurant of hotel.
Ook van belang is een verandering in de wet. Sinds de Napoleontische tijd moesten officiële huwelijken in het gemeentehuis plaatsvinden. Maar na een wijziging in de wetgeving in 1995 mag er nu ook officieel worden getrouwd op alternatieve locaties, nadat deze tot ‘huis der gemeente’ zijn benoemd. Hierdoor kunnen bruidsparen niet alleen hun trouwfeest maar ook de officiële plechtigheid voor de ambtenaar van de burgerlijke stand op een en dezelfde locatie houden. Kastelen en buitenplaatsen met een horecabestemming hebben van deze wetswijziging geprofiteerd.
Een voorbeeld is havezate de Havixhorst. Na het overlijden in 1956 van de laatste particuliere bewoner verkochten diens erfgenamen de havezate. De Havixhorst fungeerde daarna vanaf 1962 als bejaardentehuis. Vervolgens werd de buitenplaats in 1982 tot een zogenaamd chateauhotel omgebouwd. Tegenwoordig is de havezate een geliefde huwelijkslocatie. Volgens het chateauhotel zelf is trouwen hier als een ‘deftig sprookje’.
Dat laatste is precies waarom veel mensen graag op een kasteel of buitenplaats trouwen. Eén dag willen ze zich bewegen in een prachtige omgeving vol rijkdom en luxe. Het bruidspaar waant zich zo in een sprookje en kan even voelen hoe het is baron of barones te zijn. De werkelijke historie van de plek doet er nauwelijks toe. Het gaat veel meer om het romantische gevoel, om het huwelijk als sprookje. En daarvoor bestaat kennelijk nauwelijks een passender decor dan een kasteel of buitenplaats.
Carlo Valerio
Geef een reactie