In hartje Assen ligt al bijna 250 jaar, op een prominente plek maar toch vrij verscholen, een groene schat: landgoed Overcingel. Van buitenaf blijkt uit niets dat hier een vijf hectare grote wandeloase ligt. Wie het park in wandelt, stapt in een groene tijdmachine.
Direct achter het huis loop je als eerste door een slingertuin die rond 1820 is ontworpen door tuinarchitect Lucas Pieters Roodbaard. De landschappelijke tuin is rijk aan tuinsieraden, zoals een Chinese koepel en een zonnewijzer. In de landschapsstijl wordt niet de natuur als inspiratiebron voor de aanleg gebruikt, maar een op literatuur, beeldende kunst, muziek en theater gebaseerd ideaalbeeld daarvan. Een landschapspark moest bij de wandelaar – zo was de bedoeling bij de aanleg – verschillende indrukken en emoties oproepen, variërend van een spannende ervaring tot een geruststellende schoonheidsbeleving.
Via een bruggetje met kettingleuningen (een rijksmonument!) stap je op Overcingel terug in de tijd en kom je bij een grand canal. Dat stamt nog uit de oudste, symmetrische parkaanleg, die dateert van kort na de bouw van het huis. Vanuit het huis keek je vroeger via het grand canal uit over de landerijen van Overcingel. Tot 1937 was op het landgoed een gemengd boerenbedrijf gevestigd. Na het opheffen van de boerderij legde de eigenaresse op voormalig bouwland een watertuin en een heestertuin aan en kwam er ook een nieuw bos. De voormalige bouw- en weilanden zijn nog te herkennen aan de jongere bomen.
Wat altijd bewaard is gebleven, zijn de oude bomenlanen. De bekende tuinarchitect Leonard A. Springer schreef in 1923 dat wegen slechts dienen om ‘in alle jaargetijden het schoone van park of tuin te kunnen genieten’. De rechte lanen van Overcingel voeren naar het oude bosgedeelte, waar bospaden tussen dikke bomen door slingeren. In het uitgesleten pad langs een houtwal kunnen wandelaars zich makkelijk voorstellen dat eeuwen aan voetstappen hen zijn voorgegaan.
Wandelen is een van de meest primaire vormen van vermaak in het landschapspark. Het park van Overcingel is sinds 1930 opengesteld voor wandelaars. Door de terughoudendheid van de familie werd het landgoed nooit druk bezocht. Misschien ook wel daardoor komt het intieme park met zijn verschillende padenstructuren, beplantingen en beelden natuurlijk over. Lopend doe je veel verrassende indrukken op, ondanks of misschien wel juist dankzij de duidelijke invloed van de mens. Wandelen op Overcingel zorgt voor een mystieke beleving… en dat midden in de stad.
Oike Vlaanderen en Jos Swart
Geef een reactie